کارآفرینی، انجام فعالیتی کارآفرینانه از طریق انسانی است که از وی به کارآفرین یاد می‌شود و  چنانچه جامعه‌ای به‌دنبال دستیابی به مواهب توسعه‌ای کارآفرینی است، ضروری است تا سیاست‌گذاریها و اقدامات لازم برای بهره‌گیری و انگیزه‌بخشی به کارآفرینان و از سویی پرورش افراد کارآفرین را در دستور کار خود قرار دهد. در واقع کارآفرین بودن اگر‌چه از یک‌سو به‌عنوان صفتی ذاتی در برخی افراد مورد توجه قرار گرفته است، اما در عین حال مبتنی بر نظریات جامعه‌شناسانه، خصلت اکتسابی نیز دارد و علاوه بر پیشینه فردی و خانوادگی، ایجاد محیط مساعد توانمندساز و پرورنده، متکی بر نظام آموزشی رسمی و غیر رسمی، فرهنگ‌سازی، مشوق‌ها، الگوها و شبکه‌های پشتیبان تخصصی و روانی قادر است بر پرورش افراد کارآفرین در جامعه که قادر به تشخیص فرصت‌ها و بهره‌گیری از آن‌ها برای خلق ارزش باشند تاثیر بگذارد.
نظر به اهمیت نظام آموزش رسمی و به‌ویژه جایگاه دانشگاه‌ها در پرورش کارآفرینان، همچنین با توجه به چالش پراهمیت بیکاری دانش‌آموختگان دانشگاهی، لازم است تا تمرکز ویژه‌ای از سوی موسسات آموزش عالی برای پرورش کارآفرینان، تقویت روحیه کارآفرینانه در آن‌ها و ایجاد توانمندی برای تشخیص فرصت و پذیرش مخاطرات یک کسب و کار و تاسیس آن انجام پذیرد. بر‌این مبنا دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی بر آن شد تا به تشکیل یک واحد، تحت عنوان «واحد کارآفرینی و اشتغال» با اهداف کلی زیر اهتمام ورزد: