یادداشت های ویژه
- دکتر اصنافی، کتابدارم و دستم چون ابر بارانی است
- دکتر زینالعابدینی، آرامش اطلاعاتی
- دکتر هادی نیلفروشان، برنامه ریزی راهبردی در دانشگاه
- مرکز نشر دانشگاهی، روز ملی چاپ
- تقویت مهارتهای آموزشی اساتید
- دکترعباس احمدوند؛ امام حسین (ع) ما را متحد می سازد
- دکترحاجی ربیعی به مناسبت شهادت حضرت زین العابدین
- دکترحسینی به مناسبت هفته تربیت بدنی
- محمد مهدی رضائی، مظهر علم پروردگار
- دکترکنی؛ به مناسبت روز سنگواره
- دکتر رحیم دهقان،اربعین حسینی
- دکتر رضایی،دوری به تن، لیک از دلم، اندر دل تو روزنی است
- دکتر محسن حاجی زین العابدینی،هفته کتاب
- دکتر ویدا وردودی مفید،روز جهانی دیابت
- سعید نظری؛ افسردگی ورزشها و تمرین های ورزشی می توانند کمک کننده باشند
- دکتر زهیر صیامیان،هفته وقف
- دکتر مسعود حاجی ربیع،شهادت امام حسن مجتبی (ع)
- دکتر رضایی،سالروز شهادت امام رضا (ع)
- دکتر قاسم درزی،شهادت امام حسن مجتبی (ع)
- دکتر ویدا ودودی،روز جهانی ایدز
- دکتر غلامحسین اسدی، روز حسابدار
- سهیلا خواجه، میلاد پیامبر رحمت (ص)
- دکتر رحیم دهقان؛ روز وحدت حوزه و دانشگاه
- علی صدیقی پاشاکی؛ روز وحدت حوزه و دانشگاه
- دکتراسماعیلپور، آیین باستانی شب یلدا
- دکتر جاویدروزی، روز ایمنی در برابر زلزله
- دکتر رافیک باغومیان، ولادت حضرت مسیح (ع)
- دکتر محمدمهدی رضایی،ولادت امام حسن عسگری (ع)
- آقای صدیقی، وفات حضرت فاطمه معصومه (س)
- دکتررضایی، روزهای امتحان پایان نیم سال
- آیت الله محقق داماد، امتحانات پایان نیم سال
- دکتر طباطبایی؛ضایعه تأسف بار جان باختن دریانوردان
- دکترطباطبایی؛ زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی
- دکتر مسعود حاج ربیع؛ میلاد حضرت زینب کبری (س)
- حجت الاسلام صدیقی پاشاکی؛ شهادت حضرت فاطمه الزهرا (س)
- دکتر قباد منصوربخت،ایام هه فجر انقلاب اسلامی
- دکتر فاطمه باقریان،کاربردتعامل بین فهمیدن و عواطف
روز وحدت حوزه و دانشگاه
رحیم دهقان؛ عضو هیئت علمی دانشکده الهیات و ادیان
یک گام پیش از وحدت حوزه و دانشگاه
برای درک دقیق از معنای وحدت دانشگاه و حوزه، باید کمی قبلتر از دانشگاه و حوزه رفت و موضع تحقق وحدت حوزه و دانشگاه را در هویّت جوانان قبل از ورود به حوزه و دانشگاه جستجو کرد. در حقیقت همراستایی این دو نهاد باید قبل از ورود دانشگاهیان به دانشگاه و حوزویان به حوزه شکل گیرد. وحدت حوزه و دانشگاه به معنای ورود دانشگاهیان به علوم حوزوی و ورود حوزویان به علوم دانشگاهی نیست؛ چه اینکه دانشگاهیان اگر بخواهند وارد علوم تخصصی حوزوی از جمله فقه و اصول شوند و خود را متخصص فقه جلوه دهند، ممکن است به فقه و اصول ضربه بزنند کما اینکه داعیه تخصص در ابعاد فناوری نانو نیز از سوی حوزویان، ممکن است به این علم ضربه بزند. وحدت حوزه و دانشگاه را باید قبل از حوزه و دانشگاه و در هویّت جوانانی که به حوزه و دانشگاه وارد میشوند جستجو کرد. دانشجویان و حوزویان قبل از ورود به حوزه و دانشگاه، باید آنقدر به لحاظ تربیت دینی دقیق و صحیح تربیت شده باشند که خود به عنوان نمونههایی از تحقق وحدت حوزه و دانشگاه جلوه کنند. دانشجو و طلبه قبل از ورود به دانشگاه و حوزه باید ماهیت حوزه و دانشگاه را بشناسد و تصور درستی از وحدت حوزه و دانشگاه داشته باشد، تا با انتخاب آگاهانه در یکی از این دو مسیر گام بردارد و در عین حال، مسیر وحدت را نیز فراموش نکند. طلبه و حوزه، قبل از ورود به این دو نهاد، باید به حدی از بلوغ فرهنگی و تربیتی دست یافته باشد که حوزه و دانشگاه دغدغهای برای تربیت دینی آنها حداقل در سطح عمومی نداشته باشد. در حقیقت پایههای فرهنگی و دینی دانشجویان ما باید در دوران دبستان و دبیرستان شکل بگیرد. روحیه دینی و مذهبی جوان و ایمان و تعهّد دینی او، تا قبل از ورود به حوزه و دانشگاه، باید شکل گرفته باشد. این در حالی است که سیستم آموزشی ما نشان میدهد که دانشجو و طلبه قبل از ورود به دانشگاه و حوزه، نه هویت دانشگاه و حوزه را خوب شناخته و نه تصوّر درستی از وحدت دارد. این امر مشکلاتی را در عرصه عمل ایجاد کرده که برخی از آنها از این قرارند:
1. عدم تصور صحیح از وحدت باعث شده تا زمینه پویایی و تحرّک علمی بین دانشگاه و حوزه از بین برود. لازمهی پویایی و پیشرفت، تعامل فکری بین اندیشمندان حوزوی و دانشگاهی است. این تعامل فکری در عین اتّحاد در مشی عملی، میتواند فضای علمی را پرشورتر کند و در این صورت زمینه برای تحقق بیان شریف امیرمومنان (ع) که فرمود «اِضرِبُوا بعضَ الرأيِ ببعضٍ يَتَوَلَّدْ مِنهُ الصَّوابُ» فراهم خواهد شد. در این صورت، حوزه و دانشگاه مویّد و مکمّل یکدیگر خواهند بود.
2. نهادینه نشدن تصویر درست از دانشگاه اسلامی در مراحل آموزشی قبل از دانشگاه، باعث شده است تا نوعی روحیه علم گرایی به سبک سیانتیستی بر دانشگاه حاکم شود. این در حالی است که وحدت حوزه و دانشگاه در حقیقت به معنای وحدت بُعد معرفتی و علمی است. به بیان دیگر، در آرمان وحدت این دو نهاد، علم مقدمه و راهی برای دستیافتن به معرفت است.
3. عدم تصور صحیح از آرمان واحد حوزه و دانشگاه در جامعه اسلامی موجب شده است که برخی دانشگاهیان به جای نظر داشتن به هدف نهایی، به اهداف میانی اکتفا نموده و علوم تجربی را هدف تلقّی کنند. در پی ین امر، حوزه نیز که به هدف نهایی چشم دوخته، از معاونت و همکاری دانشگاه بی بهره مانده و مسیر تحقق هدف را سخت و جانکاه میبیند. این امر ریشه در ضعف بنیانی است که جوانان قبل از ورود به دانشگاه باید به آن مجّهز شوند. اینکه جوان قبل از ورود به حوزه و دانشگاه، به این حقیقت دست نیافته که علوم تجربی و حصولی مقدمه ای برای شهود و حضور است، باعث شده تا در دوران دانشجویی، منقول و معقول و مشهود را از هم جدا بپندارد و لذا بخشی از دانشگاهیان، به چیزی جز علم تجربی و نهایتاً علم حصولی توجّه ندارند. این در حالی است که وجود نورانی امام صادق فرمودند «لَيْسَ الْعِلْمُ بِالتَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ يَقَعُ فِي قَلْبِ مَنْ يُرِيدُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنْ يَهْدِيَه» (مجلسى، بحار الأنوار، ج1، ص225).
4. از دیگر پیامدهای این امر، برخوردار نبودن جوانان از تصوّر درست نسبت به علوم انسانی است. از بین حوزههای مختلف علوم، حوزهای که این وحدت در سطح دانشگاهی و حوزوی میتواند در آن تحقق یابد، بیشتر حوزه علوم انسانی است. این در حالی است که جوانان ما قبل از ورود به حوزه و دانشگاه، تصوّر درستی از علوم انسانی ندارند تا مسیر خود را آگاهانه انتخاب کنند.
همچنین نکات دیگری را میتوان به این موارد افزود امّا آنچه مورد تاکید است، این است که نظام آموزشی ما در دوران پیشدانشگاهی و پیشحوزوی، باید تصویر درستی از سه مقوله «حوزه»، «دانشگاه» و «وحدت حوزه و دانشگاه» را برای جوانان روشن سازد و مسیر را برای انتخاب آگاهانه آنها به حوزه یا دانشگاه و در عین حال اتّخاذ مشی متناسب با وحدت، هموار سازد.
|
|
|
|