صفحه اصلی
یادداشت ویژه به مناسبت روز معلم از دکتر محمد قهرمانی
  • 3741 بازدید

 

 

 

 

 

 

 

 

معلم رهنورد سفربی پایان علم و عشق

دکتر محمد قهرمانی، دانشیار گروه علوم تربیتی، مدیر توسعۀ آموزش‌های آزاد و مشاور معاون آموزشی دانشگاه شهید بهشتی

اگر بخواهیم مولفه های اساسی توسعه جوامع را از نتایج مطالعات و یافته­ های محققان  و رهنمودهای متفکران و اندیشه ورزان استخراج کنیم، احتمالا به سه عنصر "علم"، "ایمان" و "عمل" می رسیم. این عناصر سه گانه در تعالی مستمر و همگرا و در صحنه عملی به "اخلاق"، به عنوان برآیند علم و ایمان، به "تعهد" که حاصل برهم کنش ایمان و عمل و به "مهارت"که ترکیب علم و عمل است منجرمی گردد.

.

براین اساس رسالت بنیادین نهادها و مؤسسات آموزشی و پژوهشی جامعه را می توان فراهم نمودن  زمینه ­های رشد متوازن سه مولفه زیربنایی فوق دانست که در ارتباطی تعاملی و هم افزا از طریق توسعه و پرورش اخلاق، تعهد و مهارت فراگیران، زیرساخت­های انسانی و اجتماعی لازم را برای توسعه همه جانبه و پایدار جامعه فراهم می­نمایند. در پرتو این نگاه میتوان قداست جایگاه و ماموریت خطیر "معلم" را با وضوح و روشنی بیشتری نظاره کرد. معلم حقیقی و راستین آن وجود فرهیخته و خودساخته ای است که همچون چشمه ای جوشان، رهپویان راه پر فراز و نشیب علم جویی، ایمان طلبی و عمل گرایی را سیراب و با طراوت می سازد. راه می نماید وانگیزه و شوق می آفریند. از این طریق پهنه شناخت و معرفت گسترده­تر، عشق و تعهد به بالندگی عمیق­تر و اراده و عزم انجام اقدامات ضروری و مشکل گشا راسخ­تر می­گردد.

تعلیم و آموزش، فن و هنری شریف است که در همه سطوح و ابعاد آن پر کشش ، روحبخش و دلچسب است، با این وجود کار با کودکان و نونهالان بازیگوش تا روبرو و درگیر شدن با نگاه­های پرسشگر و کنجکاوی­های موشکافانه دانشجویان، هر کدام دنیایی دیگر و توأم با چالش­ها و جذبه های مخصوص به خود است.

برای درک مقام، جایگاه و رسالت معلمی در حوزه آموزش عالی و به طور خاص در دانشگاه، لاجرم باید درک دقیقی از آن داشت. آموزش دانشگاهی فقط نوعی آموزش "فرادبیرستانی" نیست، بلکه در واقعیت متضمن "یادگیری متعالی" و تمهید فرصت های یادگیری و کسب تجربیات اصیل و غنی متناسب با شرایط و ویژگی­های متفاوت و بسیار متنوع هر یک از دانشجویان است. تا از این طریق امکان رشد و تحول ذهنی، شناختی، اجتماعی و از همه مهم تر اخلاقی آنان فراهم گردد.

معلم و مربی دانشگاهی پیش و بیش از همه دغدغه آزاداندیشی، حقیقت جویی و باورمندی و ایمان راستین به اخلاق حرفه­ای داشته و والاترین مسئولیت علمی و پژوهشی خود را ارائه نمونه عینی و الگوی عملی این فضایل و سپس راهنمایی و هدایت دانشجویانش در این مسیر می­داند.

معلم دانشگاه در واقع به عنوان شاخص­ترین عنصر زیست بوم و حیات دانشگاهی، خود را در سفری دائمی برای همراهی و همدلی با دانشجویان در نیل به اهداف متعالی انسانی و فتح قلل رفیع علم و دانایی و حکمت میبیندو و نه با کتاب که با دل و از دل می آموزد.

پویش این سفر رویایی بر شما رهپویان علم و عشق و عمل مبارک باد

افزودن نظرات