در این نشست که در تاریخ ۱۴ آبان ۱۴۰۳ در سالن سیمرغ دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد، اساتید مدعو در حوزه خرد به بیان دیدگاه های خود پرداختند. سخنرانان به ترتیب دکتر حسن عشایری، دکتر شیوا دولت آبادی ، ج دکتر رسول کردنوقابی و دکتر شهریار شهیدی بودند.
در ابتدا دکتر عشایری، ضمن معرفی کتاب "نقدی بر رابطه میان پیشرفت علم و عقلانیت" عنوان کرد که خرد و عقلانیت الزاما در پی پیشرفت علم محقق نخواهد شد و انباشتن دانش لزوما به خرمندی نمی‌رسد. ایشان در ادامه به نقش روانشناسی و فلسفه در بحث خردورزی اشاره داشت. بخش عمده ای از صحبت‌های ایشان پیرامون عصب‌شناختی خرد و نقش لوب فرونتال در خردمندی بود.
در ادامه دکتر شهیدی در بخشی از صبحت‌های خود، ضمن بحث از برداشت فرهنگی از خردمندی، به مطالعه‌ای اشاره کرد که نشان می‌داد کودکان اتریشی، در پاسخ به این سوال که انسان‌های خرمند چه ویژگی‌‌هایی دارند، به مجرب بودن، دانا بودن و صفاتی از این قبیل اشاره داشتند و کودکان ایرانی، پیروی از قوانین اجتماعی و دینی را ویژگی انسان‌های خرمند می‌دانستند. این موضوع نشان می‌دهد الگوهای خرمندی در جوامع غربی و شرقی با یکدیگر متفاوت است. در کشور ایران خرمندی بر اساس تاثیری که از دین می‌پذیرد تعریف می‌شود؛ در صورتی‌که در کشورهای غربی این تعریف معطوف به صفات انسانی مانند کنجکاوی و عشق به دانایی است. همچنین دکتر شیوا دولت آبادی در شروع صحبت خود دغدغه توافق بر سر تعریف خرمندی را مطرح کرد. در ادامه ایشان به یکی از ویژگی های انسان خردمند پرداخت: کسی که حین دعوا و مرافعه، به عنوان اولین نفرات از آن خارج می‌شود. علاوه‌‌براین ایشان نتایج پژوهشی را گزارش کرد که نشان می‌داد اکثر افراد بزرگسال فرد عاقل را فرد منصف می‌دانست. دکتر دولت آبادی درباره بستری که خرد می‌تواند در آن پرورش یابد، توضیحاتی ارائه کرده و نشان داد کودکی که قرار است عاقل شود باید از احساس عاملیت و دریافت پاسخگویی مناسب از سوی مراقبین برخوردار باشد.
در ادامه دکتر کردنوقابی استاد گروه روانشناسی دانشگاه بوعلی سینا، درباره تفاوت هوش و خرد گفت. هوش توانایی حل مسئله است، درحالی‌که خرد از هوش استفاده می‌کند تا تعادل و توازنی بین خواسته‌ها و نیازهای خودش و دیگران ایجاد کند. آسیب‌هایی که در طول تاریخ به جامعه بشری وارد آمده، غالبا از سوی افرادی بوده که هوش بالا و خرد پایین داشتند. نجات دهنده‌ها باهوشان خردمند هستند.
دکتر نوقابی در ادامه مباحث خود به سوال مهمی پرداختد: اگر خرد از دل تجربه بیرون می‌آید، چرا درباره بسیاری این اتفاق نمی‌افتد؟ برخی صفات روان‌شناختی باید در انسان وجود داشته باشد تا با افزایش عمر و تجربه، خردش افزایش پیدا کند. آن صفات عبارت‌اند از: احساس تسلط، گشودگی، مرور و درس گرفتن از تجربیات گذشته، درآمیختگی روانی و همدلی.
در ساعت پایانی نشست نیز فضای پرسش و پاسخ برای حاضرین در جلسه فراهم شده و اساتید و دانشجویان در بحث ها مشارکت نموده و نظرات و سوالات خود را با اساتید سخنران در میان گذاشته و پاسخ سوالات خود را دریافت نمودند.
